Eigenlijk zouden we naar het Groninger Museum gaan, maar op een zondagochtend in februari is het weer zo mooi, dat mijn moeder en ik besluiten om een stukje Pieterpad te gaan doen. Zodoende zitten we om kwart over tien in de trein naar Winsum.
Kaartlezen wordt aan mij uitbesteed. In Winsum ga ik bijna meteen de mist in. Dat is niet erg, want Winsum is een mooi dorp en altijd een plezier om rond te kijken. We lopen langs het Winsumerdiep, slaan dan af langs de N361 en lopen de velden in. Het windje is fris, maar de zon is fel, dus de zonnebrillen gaan op.
Via paadjes, weilanden en fietspaden bereiken we al snel Garnwerd. Garnwerd is een dorpje dat alles heeft: een molen die pannenkoekenmeel verkoopt (maar helaas niet maalt), een lief kerkje, een haven en een strandje, en het smalste straatje van Nederland dat nog toegankelijk is voor auto’s. Voor ons is daar niets nieuws meer aan, dus we beperken ons tot een andere trekpleister: Café Hammingh. Met thee en Groninger koek (met roomboter!) warmen we op.
Het vervolg is Noord-Groningen op zijn mooist. Het Reitdiep is met de blauwe lucht op zijn aantrekkelijkst. De bomen staan nog niet in knop, maar lang zal het nu niet meer duren. De wind is stevig en natuurlijk tegen. Na Wetsingersluis passeren we Oostum met zijn afgegraven wierde.
Een wierde is een heuvel waarop men droog kon wonen bij hoogwater toen er nog geen dijken waren aangelegd. Vanwege de bewoning werden wierdes vruchtbare grond. In de 19e eeuw werden wierdes in Groningen op grote schaal afgegraven en de vruchtbare grond verkocht. Een deel van die grond is naar Drenthe gegaan, voor de ontginning van de arme zandgronden. Zodoende zijn er heel wat dorpen in Groningen afgegraven, behalve uiteraard de kerk. Vandaar dat er nogal wat kerken naast een soort van afgrond staan.
Uit de wind, die toch wel koud is, en in de zon eten we een paar boterhammetjes in de luwte van een gemaaltje bij Wierumerschouw. De pot schaft boterhammen met gebakken ei en suikerbrood. Lang blijven we niet zitten; het is echt te koud.
Via Paddepoel lopen we Groningen binnen. Het van Starkenborghkanaal ligt er mooi bij. Langs de Paddenpoelsterweg bereiken we de stad en dan is het ook gedaan met de rust. De ringweg is duidelijk te horen, hoewel het gevoel van rust en natuur nog even aanhoudt als we het universteitsterrein passeren. Via het Noorderplantsoen lopen we de stad binnen. We sluiten af met een borrel in het Groninger Museum; zijn we er toch nog even geweest!
Al met al, een hele mooie etappe. Veel leuker dan de vorige. Deze etappe is het noorden van Groningen op zijn allerbest!