Het boekje brandde al een poosje in de boekenkast. Na de expeditie waarbij Erwin en ik Wales van zuid naar noord doorkruist hebben, leek het Pieterpad door het vlakke Nederland een eitje. Het landschap was dan ook niet het probleem, wel het vrijmaken van tijd. Het eerste traject van het Pieterpad is maar een klein stukje, dus dat moest vandaag wel lukken. Met Erwin rij ik naar Pieterburen. De dag begon strakblauw, maar onderweg betrekt het steeds meer en ik heb geen regenkleding bij me.
Warm aangekleed en goed gevuld
Om alvast wat aan te sterken eten we een hapje bij café `De Buren van Pieter’ waar toevallig ook het Pieterpad begint. Ik krijg een stempel in mijn boekje en neem afscheid van Erwin. Om kwart voor drie zet ik de eerste stappen op het Pieterpad. Het is een koude dag met een flink briesje. Met drie lagen merino, een fleece windstopper en mijn Aldi thermopants is het goed te doen.
De paden op.. de lanen in..
Hier en daar ligt nog sneeuw
Het eerste deel gaat almaar rechtdoor over asfalt met een kleine omweg langs een boerderij. Het is bewolkt. Langs de slootkanten ligt nog sneeuw. Gaandeweg begint het op te klaren en breekt zelfs de zon door. Na een uurtje stappen kom ik aan in wierdedorp Eenrum. Een lief dorpje waar Abraham de mosterd maakt. Hoe verder ik loop, hoe minder aantrekkelijk Eenrum wordt en al snel loop ik weer verder over het asfalt naar Mensingerweer.
De zon schijnt in Eenrum
Mensingeweer heeft een aardige collectie aan fraaie woninkjes en ook een mooie molen. Via een hoge loopbrug (een `hoogholtje‘) steek ik het Mensingeweersterloopdiep, een trekpad, over.
Mensingeweersterloopdiep
Zodra ik aan het trekpad sta, herken ik het weer. Enkele jaren eerder, ook een koude dag, liep ik hier ook. Ik deed toen een wandeling uit het boekje Spoorwandelen. Ik dronk toen kop thee op onderstaand bankje en werd aangesproken door een jongen met een grote rugzakdie duidelijk om een praatje verlegen zat. Hij vroeg waar ik heen liep en of hij mee mocht lopen. Hij kwam uit Rotterdam, studeerde iets sociaals en was toe aan wat soul searching. Hij had een slaapzak bij zich en een thermoskan en ging het Pieterpad lopen. Hij had een erg romantisch beeld van het platteland, want zijn idee was om bij boeren in het hooi te overnachten!
Winsumerdiep in de avondzon
Het trekpad mond uit in het Winsumerdiep. Rond vijf uur bereik ik Winsum. Ik neem nu niet de tijd om rond te kijken. Winsum ken ik wel en het wordt al donker. Daarnaast verneem ik uit betrouwbare bron dat de snert thuis al klaarstaat. Een makkelijke etappe om op te starten, maar het is wel heel veel asfalt en dat is wel wat jammer.
Het Winsumerdiep in Winsum
Hallo Lise,
Op dit moment ben ik mij aan het inlezen over het Pieterpad. Mijn bedoeling is om het Pieterpad samen met onze hond Ike (een blonde bouvier) te lopen.
Succes met jouw Pieterpad loop.
Gr. Ytie
Hardstikke leuk Ytie! Veel plezier!