Archive for February, 2014

Offa’s Dyke Path: hints and experiences and preparing for the path

Sunday, February 23rd, 2014

In august 2013 Erwin and I walked the Offa’s Dyke Path (ODP) in Wales south to north. I used many websites, blogs and review sites when preparing for our walk. Therefore, I would like to return something to the walking community. The blogs that I will publish in the next weeks will contain descriptions of our gear, our travel itinerary, information about shops and resupplying, and writings about things I wish I had known before we started off on Offa’s Dyke Path.

Start ODP

Erwin at the startpoint of Offa’s Dyke Path

Before ODP, the longest distance Erwin walked was about 20 km. Ten years ago, I walked the West Highland Way but had not had much practice since.  We did do a two day walk to test our gear. Unfortunately, on the second practice walk, I got a huge blister which did not heal well. This meant that we could not practice anymore. So in the end,  the ODP itself was our training. We were both in reasonable shape, although not very fit, and we did alright.

Halfway Offa's Dyke Path

Half way there.. and having a very good time!

For me, this was the best holiday I have had so far. The walk is beautifully situated. The people we met along the walk are amazingly friendly and always ready to chat about.. well, everything really. We talked politics,  the aftermath of the second World War in Berlin, Spanish tiles, real ale and how to get a refill for free. We talked about J.K. Rowling and Sporty Spice, health care, and Prince William and Prince Harry, how glass tea cups are probably not the cleverest thing to take along when hiking and, of course, about the weather. Apart from the amazing scenery and people, I also enjoyed the food. We did bring along our own cooking gear, but we did not want to miss the opportunity to sample the local cuisine! Pork pies, sticky toffee pudding, fish, chips and mashed greens, some respectable British breakfasts including black pudding, lots of tea with milk, several real ales, pasties, spotted Dick, Victoria sponge, Fisherman’s Pie.. It is fortunate we walked so much!

End of Offa's Dyke Path

We made it!

(To be) published articles:

  • Gear
  • Travel itinerary
  • Things I wish we had known in advance
  • Shopping, resupplying and campsites

Een maandje.. dagboek

Sunday, February 16th, 2014

Mijn opa en oma zijn al oud. Sommige dingen, zoals het vele reizen, zitten er al een aantal jaren niet meer in. Vrienden en familie vallen weg. Heel veel is niet meer vanzelfsprekend. Mijn opa en oma hebben veel meegemaakt en veel gezien. Waar zij nu nog plezier van hebben, zijn de uitgebreide reisverslagen en fotoverslagen die zijn gemaakt. Dat zette mij aan het denken. Wat weet ik over 60 jaar nog van deze fase in mijn leven? Of over tien? Of over een jaar? Ik ben niet meer wie ik was pakweg 5 jaar geleden. Wat ik toen belangrijk vond, zie ik nu anders. En wie ben ik over tien jaar?

Moleskin 2014 Pocket Diary

Voor 2014 heb ik een agenda gekocht (eentje van Moleskin uiteraard). Daar heb ik tot nu toe elke avond in geschreven. Het bevalt me goed; het is leuk. Een rustpuntje voor het slapen gaan. Wel is het boekje wat klein. Geen ruimte voor diepe gedachtes en filosofische beschouwingen. WordPress is gelukkig geduldig en mijn Antagonist-abonnement is nog lang niet vol.

Lise leest: Fahrenheit 451

Sunday, February 9th, 2014

Geschreven in 1953, maar nog verbijsterend actueel: Fahrenheit 451 . Het is de 24e eeuw en alle boeken zijn verboden. Er zijn brandweermannen (waaronder onze hoofdpersoon, Guy Montag) die de taak hebben om boeken te verbranden. Zijn samenleving is erop ingericht om gelukkig te zijn. Mensen de hele dag druk bezig (werken, sporten, kijken naar televisiemuren). Boeken dragen daar niet aan bij; boeken zorgen voor onenigheid en discussie. Boeken worden verbrand en lezers worden vervolgd. Guy Montag raakt in gesprek met een nieuw buurmeisje die hem vraagt of hij eigenlijk wel gelukkig is.

Fahrenheit 451 Ray BradburyVoor een boek dat in 1953 al is uitgebracht, is het zeer actueel. Het boek bevat tal van slimme ideeën, is erg spannend en zet je aan het denken. Mijn favoriete quote: `Digests-digests. Digests-digests-digests. Politics? One column, two sentences, a headline! Then, in mid-air, all vanishes! Whirl man’s mind around about so fast under the pumping hands of publishers, exploiters, broadcasters, that the centrifuge flings of all unnecessary, time-wasting thought!”

Mijn advies: kopen, lezen, uitlenen, herlezen.

Pieterpad 1: Pieterburen – Winsum (11 km)

Sunday, February 2nd, 2014

Het boekje brandde al een poosje in de boekenkast. Na de expeditie waarbij Erwin en ik Wales van zuid naar noord doorkruist hebben, leek het Pieterpad door het vlakke Nederland een eitje. Het landschap was dan ook niet het probleem, wel het vrijmaken van tijd. Het eerste traject van het Pieterpad is maar een klein stukje, dus dat moest vandaag wel lukken. Met Erwin rij ik naar Pieterburen. De dag begon strakblauw, maar onderweg betrekt het steeds meer en ik heb geen regenkleding bij me.

Lise bij start Pieterpad

Warm aangekleed en goed gevuld

Om alvast wat aan te sterken eten we een hapje bij café `De Buren van Pieter’ waar toevallig ook het Pieterpad begint. Ik krijg een stempel in mijn boekje en neem afscheid van Erwin. Om kwart voor drie zet ik de eerste stappen op het Pieterpad. Het is een koude dag met een flink briesje. Met drie lagen merino, een fleece windstopper en mijn Aldi thermopants is het goed te doen.

Tussen Pieterburen en Eenrum

De paden op.. de lanen in..

 

Hier en daar ligt nog sneeuw

Hier en daar ligt nog sneeuw

Het eerste deel gaat almaar rechtdoor over asfalt met een kleine omweg langs een boerderij. Het is bewolkt. Langs de slootkanten ligt nog sneeuw. Gaandeweg begint het op te klaren en breekt zelfs de zon door. Na een uurtje stappen kom ik aan in wierdedorp Eenrum. Een lief dorpje waar Abraham de mosterd maakt.  Hoe verder ik loop, hoe minder aantrekkelijk Eenrum wordt en al snel loop ik weer verder over het asfalt naar Mensingerweer.

Kerk Eenrum

De zon schijnt in Eenrum

Mensingeweer heeft een aardige collectie aan fraaie woninkjes en ook een mooie molen. Via een hoge loopbrug (een `hoogholtje‘) steek ik het Mensingeweersterloopdiep, een trekpad, over.

 

Mensingeweersterloopdiep

Mensingeweersterloopdiep

Zodra ik aan het trekpad sta, herken ik het weer.  Enkele jaren eerder, ook een koude dag, liep ik hier ook. Ik deed toen een wandeling uit het boekje Spoorwandelen. Ik dronk toen kop thee op onderstaand bankje en werd aangesproken door een jongen met een grote rugzakdie duidelijk om een praatje verlegen zat. Hij vroeg waar ik heen liep en of hij mee mocht lopen.  Hij kwam uit Rotterdam, studeerde iets sociaals en was toe aan wat soul searching. Hij had een slaapzak bij zich en een thermoskan en ging het Pieterpad lopen. Hij had een erg romantisch beeld van het platteland, want zijn idee was om bij boeren in het hooi te overnachten!

Winsumerdiep

Winsumerdiep in de avondzon

Het trekpad mond uit in het Winsumerdiep. Rond vijf uur bereik ik Winsum. Ik neem nu niet de tijd om rond te kijken. Winsum ken ik wel en het wordt al donker. Daarnaast verneem ik uit betrouwbare bron dat de snert thuis al klaarstaat. Een makkelijke etappe om op te starten, maar het is wel heel veel asfalt en dat is wel wat jammer.

Winsumerdiep

Het Winsumerdiep in Winsum